Shkadov İticileri: Güneş Sistemi Taşıyan Yıldız Motorları
Dünya’dan 3 ışık yılı uzakta bir yıldız süpernova halinde patlarsa saçtığı güçlü gama ışınları ile gezegenimizin atmosferini kavurarak ozon tabakasını yok edebilir. Ancak Shkadov iticileri, yani yıldız motorları kullanarak Güneş Sistemi’ni yörüngesinden çıkarıp başka yere taşıyabiliriz. O zaman da ölümcül gama ışınları bizi ıskalar. Peki güneş sistemi taşıyan yıldız motorları nasıl çalışıyor?
Shkadov iticileri ve hipernovalar
Dünya’dan 7500 ışık yılı uzakta Eta Carinae yıldız sistemi bulunuyor. Bu sistemdeki yıldızlar o kadar parlak ki sistemin alametifarikası olan gaz ve toz bulutlarının ardında kaç yıldız olduğunu bilmiyor; ama Eta Carinae’de en az iki yıldız olduğunu tahmin ediyoruz.
Bu aşırı enerjik yıldızların toplam parlaklığı Güneş’in 5 milyon katına erişiyor ve bu bizim için hiç de iyi bir haber değil; çünkü içlerinden biri parlak mavi değişken (LBV) yıldız sınıfına giriyor ki bu cisim en geç 3 milyon yıl içinde hipernova olarak patlayabilir. Hipernova ise süpernovadan 100 kat güçlü bir yıldız patlamasıdır ve detayları Hipernova yazısında bulabilirsiniz.
Şansımıza, Eta Carinae ozon tabakasını yok edecek bir gama ışını patlaması üretmeyecek. Zaten bu yıldız sistemi bize zarar veremeyecek kadar uzakta ve biz de 300 ışık yılına kadar olan yıldızlar içinde tehlikeli bir süpernova gerçekleşmesini beklemiyoruz. Ancak, 2009 yılında 77 ışık yılı uzakta patlayan SN 2009ip kod adlı süper dev yıldız gibi olayların her an yaşanabileceğini de biliyoruz.
Ayrıca zaman geçiyor ve Güneş Sistemi saniyede ~200 km hızla Samanyolu merkezindeki süper kütleli kara deliğin çevresinde dönüyor. Öyle ki bugün bize uzak olan riskli süpernova adayları da birkaç milyon yıl içinde çok yakınımızdan geçebilir. Bunlardan biri 3-5 ışık yılı uzakta patlayıp gama ışınları üretir ve bu ışınlar da deniz feneri ışığı gibi bize denk gelirse, Dünya atmosferini Güneş’in zararlı ışınlarından koruyan ozon tabakasını yok ederek insanları ve diğer canlı türlerini öldürebilir.
Sakın patlama diyemeyiz
Açıkçası bir yıldızın patlamasını engelleyemeyiz. Yaşadığımız yıldız sisteminde Güneş’in saçtığı enerjinin (ısı ve ışığın) tamamını kullanan bir Tip II uygarlık olsak bile süpernova patlamalarını durdurabileceğimizi sanmıyorum. Öte yandan, Shkadov iticileri denilen özel yıldız motorları kullanarak Güneş Sistemi’ni galaktik merkez çevresindeki yörüngesinden çıkarabilir ve süpernovaların yaratacağı tehlikeli gama ışınlarının yolundan çekebiliriz. Peki Güneş’i nasıl yörüngeden çıkarırız?
İlgili yazı: Gerçek Adem: ilk insan ne zaman yaşadı?
Shkadov iticileri ve kuyrukluyıldızlar
Samanyolu galaksisinde sabit cisim yoktur. Bütün gökcisimleri galaktik merkez çevresinde dönüyor veya hareket ediyor. Örneğin, Güneşimiz merkezdeki süper kütleli kara delik Sagittarius A* cismine 25 bin 640 ışık yılı uzakta, çubuklu sarmal galaksimizin sakin bir kolunda deviniyor. Bu kol üzerinde ölümcül nötron yıldızı ve kara delikler nadir görülüyor. Galakside bulunduğumuz uzaklık aynı zamanda süpernova patlamalarına güvenli bir uzaklıkta bulunuyor.
Oysa hiper hızlı yıldızlarda gördüğümüz gibi civarda gözden kaçan, örneğin bulutsuların kalın toz perdesinin altında gizlenen nötron yıldızı veya kara delikler olabilir. Süpernova adayı olacak yıldızlardan biri de yakın gelecekte yakınımızdan geçerken patlayabilir. Güneş’in geriye kalan 5 milyar yıllık ömründe Dünyamız en az bir tehlikeli süpernova patlamasına maruz kalabilir. Bunlar o kadar tehlikelidir ki bir kez gerçekleşmesi yeterlidir.
Üstelik tek tehlike süpernova değil ki! Her ne kadar ölüm yıldızı Nemesis efsanesi yanlışlanmış olsa da gelecekte kırmızı cüce yıldızlardan biri Güneş Sistemi yakınlarından geçerken, yıldız sistemimizin dış kesimlerinde yer alan Oort bulutundaki trilyonlarca cisim içinden birkaç bin kuyrukluyıldızı yörüngesinden çıkarıp üstümüze savurabilir.
Bu durumda Jüpiter’in güçlü yerçekimi bile bunları saptırarak gezegenimizi koruyamayabilir. İşte o zaman Güneş Sistemi’ni yangından mal kaçırır gibi gama ışınlarının yolundan kaçırmamız gerekecek. Bunu da yıldız motoru Shkadov iticileriyle yapabiliriz. Bakın nasıl?
İlgili yazı: Kodlama İçin En Gerekli 16 Programlama Dili
Shkadov iticileri ve güneş yelkenleri
Neyse ki evrende hiçbir şey ışıktan hızlı gidemez. Bu nedenle ne kadar uzağa bakarsak o kadar eskiyi görürüz. Örneğin, 5 ışık yılı uzakta bugün bir süpernova patlasa ışığı bize 5 yıldan önce ulaşamaz. Bize en yakın süpernova adayları da 100 ışık yılı uzakta olduğuna göre, bu tür afetlerin haberini 100 ila 3 milyon yıl önceden alabiliriz. Neden derseniz; yıldız ışığındaki titremeler bize yıldızın ne zaman patlayacağını gösterecektir. Gelecekte bunu oldukça kesin olarak tahmin edebiliriz.
Sorun şu ki 300 ışık yılı uzaktaki bir yıldız 300 yıl önce patlamış ve ışığı bize yeni ulaşıyor olabilir! Şansımıza galaksi sürekli döndüğü için bir yıldızın bize uygun uzaklıkta ve tam da gama ışınlarının bize bakacağı açıyla patlaması çok düşük bir olasılıktır. Ancak, yeterli süre verirseniz birçok olasılık gerçekleşecektir. Biz de Shkadov iticisi yıldız motorlarıyla bu olasılığı ele alıyoruz:
Öncelikle güneş sistemi taşıyan yıldız motorları iki ana kategoriye ayrılıyor: Pasif ve aktif iticiler. Yeni yıldaki yeni yıldız motoru yazı dizimizin ilk bölümünde ise pasif motor sınıfına giren Shkadov iticilerine odaklanıyoruz ki bunlar da pratikte Güneş’i uzaktan saracak kadar büyük güneş yelkenleridir. Peki kısaca güneş yelkeni nedir?
Güneş yelkenleri gün ışığıyla giden ışık yelkenleridir. Sonuçta ışığı oluşturan fotonların kütlesi yok ama momentumu var ve bunun yüzde 50 kadarını çarptıkları cisimlere aktarabiliyorlar. Dolayısıyla ışık bile yelkenleri rüzgar gibi şişirebilir. Gerçi ışık rüzgar kadar güçlü üflemez. Bu yüzden de yelkenimiz dev boyutlarda, süper ince ve hafif olmalı ki kayda değer itiş sağlasın.
Öte yandan kütle enerjidir
m=E/c2 formülünde gördüğünüz gibi kütle enerjiden türeyen bir özelliktir. Öyleyse bizzat Güneş’in yaydığı ışık ile güneş rüzgarını (süper sıcak ve enerjik gaz bulutları) kullanarak Güneş’i yörüngesinden çıkarabiliriz. Normalde Güneş her yöne 360 derece ısı ve ışık yaydığı için yerinden kımıldamaz. Ancak, Güneş’in arkasına parabolik bir ayna yerleştirirsek aynadan yansıyan Güneş ışınları yıldızımızı aynaya ters yönde itecektir. Sonuçta Güneş muazzam enerji üretir!
İlgili yazı: İnternetinizi Uçuracak En İyi 10 Modem
Aynalı Shkadov iticileri
Bunun için de bir formülümüz var: Kuvvet = güç / ışık hızı à Tabii burada Güneş’i yolundan çıkarıp Güneş Sistemi’ni galakside başka bir yere taşımaktan söz ettiğimiz için kuvvet teriminden ziyade hızlanmaya dikkat edeceğiz. Hızlanma da güç / (kütle x ışık hızına) eşittir. Örneğin Dünya’nın yerçekimini ele alalım:
Yerçekimi cisimleri 9,8 metre / saniye2 ile hızlandırıyor (1 g) ve bunu formüle koyarak 1 kilogram ağırlığındaki bir cismi ışık yelkeniyle 1 g ile hızlandırmak istersek 2,94 Megavat güce ihtiyacımız olduğunu görürüz.
Gerçi Dünya yörüngesindeki uzay istasyonu, uzay aracı ve uydular metrekareye sadece 460 Watt enerji aldığı için sadece 1 g’nin milyonda biri kadar hızlanabiliyor. Bu da bütün uzay araçlarını güneş yelkeniyle neden hızlandırmadığımızı gösteriyor. Pek verimli değil; ama aynısını Güneş’e yapacağız. Tabii bol ısı ve ışık saçan Güneşimiz yıldız motoru için gereken enerjiyi kendi sağlayacak.
Ne de olsa Güneş doğal bir nükleer füzyon güç santralidir! Dahası fotonlar bir uzay aracına rastgele çarptığında aracın gövdesindeki atomlar tarafından emilip yeniden yayınlanır. Bu da ışığın zaten zayıf olan itiş gücünün iyice zayıflamasına neden olur. Ancak, ışığı aynadan yansıtırsanız (ki bunun için +yüzde 99 yansıtma değerine ulaşan neredeyse kusursuz bir ayna gerekir) itiş gücünü iki kat artırabilirsiniz. Mesela 1 g’lik ivmelenme için 1,47 megavat yeterli olur.
Peki Güneş ne kadar güç üretiyor?
Güneşimiz 3800 trilyon kere trilyon Watt güç üretiyor! Bu da güneş yelkeni kütlesini saymazsanız 1 milyar megaton ağırlığındaki bir cismi sürekli olarak 1 g ile hızlandırabileceğiniz anlamına geliyor. Karşılaştırma açısından, Dünya’nın kütlesi 600 milyon kere trilyon tondur. Üstelik sadece 1 megaton, yani 1 milyon ton ağırlığındaki bir uzay gemisi bile Star Wars filmlerindeki yıldız destroyerleri kadar büyük olacaktır. Kısacası Güneşimiz güneş sistemini yerinden oynatacak kadar enerji üretir:
İlgili yazı: Yapay Zeka Nedir ve Nasıl Çalışır?
Güneş sistemi yerinden oynar mı?
Şimdi diyeceksiniz ki “Ama hocam, haydi süper ince parabolik ayna Shkadov iticileri ile Güneş’i kendi gücünü kullanarak yerinden oynattık. Peki gezegenleri nasıl yerinden oynatacağız?” Dert değil. Kütle enerjiden türeyen bir özelliktir ve Güneş Sistemi’nde en kütleli cisim de Güneş’tir. Güneş yerinden oynarsa bütün Güneş Sistemi peşinden gelecektir.
Elbette Shkadov iticilerinin çok ağır olmasını istemez ve güneş ışığının olabildiğince büyük kısmının Güneş Sistemi’ni yerinden oynatmasını isterseniz. Bunun için de sadece birkaç atom kalınlığında grafenden üretilen ultra ince ışık yelkenleri (parabolik aynalar) yapmanız gerekir. Güneş’ten iki kat büyük yansıtıcı aynaları süper ince olsa bile kendi ağırlığıyla çökmeden nasıl inşa edebileceğimiz gelecekteki Dyson Küresi yazısının konusu olacak. Ancak burada ipucu vermek istiyorum:
Bizzat güneş ışığının radyasyon basıncı aynamızı şişirerek çökmesini engelleyebilir (ışıkla şişen Shkadov iticileri dengede ve gergin duracaktır). Bunun için de Güneş’in metrekareye maksimum güç sağladığı uzaklıkta olması gerekir. Nitekim Güneş’e çok yakın olursa ayna yıldıza düşer. Uzak olursa buruşup çöker. Çökmesini engellesek bile yeterli radyasyon alıp yeterli itiş hızı sağlayamaz.
Gerçi bunda da sorun yok. Tıpkı yerçekimi şiddeti gibi radyasyon da uzaklığın karesiyle azalır. Bu da parabolik aynalı Shkadov iticilerini inşa edip uygun uzaklığa koymanızı kolaylaştırır. Sonuçta tek yapmanız gereken şey ışık basıncı ile Güneş’in yerçekiminin birbirini sıfırladığı uzaklığı bulmaktır. Parabolik aynanızı oraya inşa ederseniz yerçekimi çeker ve ışık iter. Bunlar birbirini sıfırlayınca da elinizde uzayda hiç kımıldamadan duran sabit bir uydu olur: Yıldız motoru Shkadov iticileri.
Shkadov iticileri sürekli iter
Sabit uydu tekniği, yıldız motorunun Güneş’i ve Güneş Sistemi’ni belirli bir yönde sürekli hızlandırmasını sağlayacaktır. Hatta oynar eklemli sistemlerin ek ağırlığına rağmen aynanın toplam ağırlığını azaltmak üzere, bu aynayı trilyonlarca küçük kavisli ve oynar ayna elemanından üretebilirsiniz. Bu da aynaları ışığı uygun açıda alacak şekilde bükmenizi sağlayarak üretim maliyetini düşürür ve imalatı kolaylaştırıp Shkadov iticilerinin ağırlığını azaltır. 🙂
İlgili yazı: Düz Dünya Teorisini Çürüten 12 Kanıt
Shkadov iticileri ne kadar hızlı?
Geldik meselenin can alıcı noktasına: Ölümcül gama ışını patlamaları, süpernovalar, nötron yıldızları, kara delikler ve Dünya’ya asteroit savuran kırmızı cüce ölüm yıldızlarından korunmak istiyorsanız, Güneş Sistemi’ni felaket gelmeden önce afet bölgesinden uzaklaştırmanız lazım. Bunun için de hızlı yıldız motorları gerekiyor. Peki Shkadov iticileri ne kadar hızlı?
Bu da aslında sabit uydu tekniğiyle ilgili. Bu teknik en ince, hafif ve büyük aynayı (ışık yelkeni) üretmenizi sağlayarak hızınızı maksimuma çıkarır. Bununla birlikte Shkadov iticilerinin hızı ters kare yasasından çok yıldızın türüne ve ürettiği güce bağlıdır. En basitinden, Güneş’ten kütleli yıldızlar daha sıcak yanar ve daha çok enerji üretir. Dolayısıyla bunları uzayda daha hızlı hareket ettirebiliriz.
Öte yandan, büyük yıldızların ömrü de kısalır. Mesela Güneş’in kalan ömrü 5 milyar yıl iken, mavi süper devler 3 ila 8 milyon yılda süpernova olarak patlayacaktır. Kırmızı cüceler ise çok küçüktür ve ömürleri 100 trilyon yılı bulabilir; ama çok az güç ürettiklerinden, bunlara “takacağınız” Shkadov iticileri de çok yavaş gidecektir. Öyleyse biraz sayılarla oynayalım mı?
Örneğin Güneş’ten 10 kat kütleli bir yıldızı kımıldatmak 10 kat zordur; ama bu yıldız aynı zamanda birkaç bin kat yüksek radyasyon basıncı üretir. Tabii parabolik aynanız da daha büyük bir yıldızı arkadan sarmak için birkaç yüz kat büyük ve ağır olacaktır. Yine de büyük yıldızları Güneş’ten daha hızlı itecek güç fazlanız olacaktır.
Shkadov iticileri Dyson küresidir
Dahası ayna elemanlarını birbirine bağlayarak bütünleşik ayna üretmenize de gerek yok. Sistemi hafifletmek için parabolik ayna şeklinde yan yana durmaları yeterlidir. Gerçi Güneş ve daha kütleli yıldızlarda birleştirilmiş ince kabuk ayna elemanlarından oluşan bütünleşik aynalar, ayrık parçalı aynalardan daha ağır olsa bile daha ucuz olabilir; çünkü yıldızın ışığı bunları şişirmeye yeterlidir! Siz de bu mantığı yürüterek Shkadov iticilerinin aslında basit birer Dyson küresi olduğunu görebilirsiniz.
İlgili yazı: 5 Soruda Paralel Evrenler
Bunları inşa etmek kolaydır
En azından nispeten kolaydır. Sonuçta bütün Güneş’i saran Dünya gezegeni kalınlığındaki gerçek bir Dyson küresi inşa etmeyeceksiniz. Bunun için Merkür gezegenini parçalayıp inşaat malzemesi olarak kullanmanız gerekmeyecek. Asteroit kuşağından uygun madenlere sahip 1-2 iri asteroiti getirip parçalamanız yeterli olacaktır (Bkz. Asteroitten yıldız gemisi olur mu ve asteroit madenciliği).
Oysa dikkat etmek gereken bir nokta var: Deminden beri Shkadov iticileri yarım portakal kabuğu gibi yarımküre değil, parabolik aynalar olmalı diyoruz. Ne de olsa Güneş ışığını Güneş’e geri odaklayıp yıldızımızı ısıtarak patlamasını veya Dünya’yı yakacak kadar sıcak olmasını istemezsiniz. Öte yandan, içbükey aynadan yansıyacak ışığın, Dünya’yı aydınlatarak gezegenimizi yakmasını da istemezsiniz. Bu nedenle parabolik ayna yetmez. Bir de iticiyi doğru yere bakacak şekilde yerleştirmeniz gerekiyor.
En mantıklısı da Güneş ekvatoruna paralel tutulum düzlemi (gezegenlerin döndüğü düzlem) yerine, aynaları Güneş’in örneğin kuzey kutbundan güney kutbuna bakacak şekilde, yıldızın dönme eksenine dik yerleştirmektir. Böylece aynadan yansıyan ışık gezegenleri yakmadan uzaya zararsız bir şekilde yansır. Aynı zamanda Güneş’in o yöndeki parlaklığını artırarak olası uzaylılara bakın burada Tip II gelişmiş uygarlık var sinyali gönderir.
Yıldız mühendisleri
Hatta biz de komşu yıldızlar içinde olması gerekenden parlak olanları bakarak Dünya dışı gelişmiş uygarlık izi arayabiliriz. Her durumda Güneş Sistemi Samanyolu diskine 60 derece açı yapıyor. Bu nedenle Shkadov iticileri Güneş Sistemi’ni 60 derece açıyla diskin altına veya üstüne doğru itecektir. Peki bu iticiler, 1 milyon yıl gibi astronomik açıdan makul bir sürede Güneş’i ne kadar uzağa itebilir? Unutmayın ki 1 milyon yıl insan uygarlığının bunu yapacak kadar gelişmesi için makul bir süredir.
İlgili yazı: İnternette teknik takip ve gözetimi önleme rehberi
Shkadov iticileri için hız ve uzaklık
Dedik ki Güneş 3800 trilyon kere trilyon Watt güç üretiyor; ama aynı zamanda ~1989 trilyon kere trilyon ton ağırlığında. Buna göre, Güneş’e yerleştireceğimiz Shkadov iticileri 63’ün trilyonda biri m/s2 hızlanma üretecektir. Hımm… Pek hızlı gitmiyor; fakat bir yılda 30 milyon saniye var ve Güneş de 5 milyar yıl yaşayacak. Üstelik bu iticiler kesintisiz itiş sağlayacak.
Güneş böylece 1 yılda metrenin sadece milyonda biri kadar yer değiştirecek ve Güneş’in hızı 50 bin yılda sadece saniyede 1 metre olacak; ama bu da 50 milyon yılda saniyede 1 km demek. Bu da Dünya’nın yörünge hızının 30’da biri ve Güneş’in galaksi çevresindeki dönme hızının sadece 200’de biridir; yani Güneş’in saniyede 200 km hıza erişmesi için 10 milyar yıl geçmesi gerekecektir.
Ancak bu da sorun değil: Bizim amacımız Güneş Sistemi’ni galaksinin bir ucundan öbür ucuna kadar taşımak değil ki! Biz sadece Güneş’i tehlikeli yıldızlardan birkaç ışık yılı uzaklaştırmak istiyoruz. Bunun için de Güneş Sistemi’ni galaksi diskine göre biraz yukarı veya aşağı itmemiz yeterli (tabii o sırada başka tehlikelerin yoluna çıkmazsak).
Nitekim 1 milyon yılda Güneş 13 ışık günü yer değiştirmiş olacaktır. Bu da 10 milyon yılda 3,6 ışık yılı, 100 milyon yılda 36 ve 1 milyar yılda 36 bin ışık yılı demektir. Güneş’in Samanyolu merkezine uzaklığı 25 bin 640 ışık yılı ve Güneş’in kalan ömrü 5 milyar yıl olduğuna göre, Shkadov iticileri, galakside uzay gemisi Güneş Sistemi ile turistik gezi yapmak isteyen gelişmiş uygarlıklar için yeterlidir. Hatta Güneş’in ömrü yetmese de 10 milyar yılda Andromeda’ya gidebilirsiniz: 😮
İlgili yazı: Gezegenler Güneş Çevresinde Nasıl Dönüyor?
Andromeda’ya yolculuk
Andromeda galaksisi bizden 2,5 milyon ışık yılı uzakta ve biz de Shkadov iticileri ile 10 milyar yılda 3,6 milyon ışık yılı gidebiliriz. Bu da evrenin karanlık enerji nedeniyle genişlemesine rağmen belki de yeni ham madde kaynakları için (bakir?) komşu galaksilere ulaşmamızı sağlayabilir. Ne de olsa Andromeda ve irili ufaklı yaklaşık 20 galaksi evrenin genişlemesine rağmen bizden kopmayacak ve önümüzdeki 10 milyar yılda büyük ihtimalle birleşerek dev bir galaksi oluşturacak.
Ancak, Andromeda’ya gitmek için Güneş’i çöpe atabiliriz: Sonuçta Güneş ömrünün sonunda kırmızı dev halinde şişerek Dünya’yı yutacak ve ardından beyaz cüceye dönüşerek sönecek. Oysa Güneş’i daha küçük, soluk ama daha uzun ömürlü bir kırmızı cüce ile değiştirebiliriz. Bunun için tek yapmamız gereken şey, galakside uygun bir yıldız seçip Güneş Sistemi’ni ona doğru itmek, sonra da Güneş’i sistemden dışarı atıp yerine yeni yıldızı koymaktır. Bu da galaksiler arası yolculuk süremizi uzatır.
Bir yıldızı çıkarıp yerine başka yıldız koymak karmaşık yörünge mekaniği gerektiren ayrı bir süreç. Bu yüzden ilk bölümde detaylarına girmeyeceğim; ama gelecek yazılarda buna geri döneceğiz. Sadece yakın galaksiler uzak gelecekte bizimle zaten çarpışacağı için, onlara ulaşmak üzere güzel Güneşimizi feda etmeye gerek olmayabilir. Öte yandan, Güneş’i şişmeden çöpe atar ve yerine uzun ömürlü yıldız koyarsak en azından kırmızı dev olup Dünya’yı yok etmesini önleriz.
Kırmızı cüce iticileri
Elbette kırmızı cüceler küçük yüzey alanı yüzünden iki kat daha hızlı ivmelenir; ama Güneş’in sadece yüzde 4’ü kadar güç ürettiği için yalnızca yüzde 8’i oranında hızlanacaktır. Bu nedenle kırmızı cüceleri sadece sönmek üzere olan güneşlerin yerine yedek yıldız olarak kullanmak mantıklı olur. Peki süpernovalardan kaçmak için koca güneş sistemini taşımaya gerek var mı? Yazımızın sonuna gelirken bu soruyu da yanıtlayalım:
İlgili yazı: Evrende 7 Ekstra Boyut Var mı?
Öncelikle Barnard yıldızı
Voyager uzay sondaları mevcut hızlarıyla bu yıldız yönüne gitselerdi, Barnard Yıldızı’na 70 bin yıldan daha uzun bir sürede ulaşırlardı. Kırmızı cüce Barnard yıldızı ise Shkadov iticisiyle Güneş’in sadece yüzde 2,4’ü kadar hızlanacaktır; ama aynı zamanda sürekli hızlanarak birkaç trilyon yıl yaşayacaktır. Öyle ki Güneş’in 40’ta biri ivmelenme ile 250 kat uzun hızlanacak ve ömrünün sonunda Güneş’in 5 milyar yılda erişeceği hızdan 6 kat hızlı gidiyor olacaktır.
Ancak, süpernova adayı O ve B tipi yıldızları oynatmak çok daha kolaydır. Örneğin, Güneş’ten 10 kat kütleli olan B tipi Spica yıldızı bizden 250 ışık yıldızı uzakta ve 12 bin kat fazla güç üretiyor. Bu da yıldızı 1200 kat hızlı ivmelendirmemiz demek; yani Spica’yı 1 milyon yıllık itişle 13 ışık günü yerine, 43 ışık yılı uzaklaştırabiliriz. Peki bu Güneş Sistemi’ni süpernovalardan korumak için ne anlama geliyor?
Şöyle düşünün: Süpernova adayı yıldızlar 10 milyar yıl yerine 3 milyon yıl yaşar; ama Shkadov iticileri ile Güneş’ten 1200 ila 12 bin kat hızlı gidebilirler. Dolayısıyla koca Güneş Sistemi’ni taşımak yerine, tehlikeli yıldızlara Shkadov iticisi takıp bunları yolumuzdan çekmek daha mantıklıdır. Oysa bir sorun var: Spica bizden 250 ışık yılı uzakta.
Shkadov iticileri ile önleyici saldırı
Dolayısıyla bu yıldızın patlayacağını en az 1000 yıl önceden bilmemiz lazım. Sonra 300 yılda oraya gideceğiz. Bir de o kadar uzakta üs kurup yıldıza ondan iki kat büyük parabolik aynalı Shkadov iticisi takacağız. Ölme eşeğim ölme? Ancak, bunu yapmak 4D printerlar ile kendini kopyalayarak bakteri gibi çoğalan Von Neumann robot uzay sondaları ile kolay olabilir. Hatta bu işin kolayı var:
İlgili yazı: Işık Hızının Yüzde 99’una Ulaşan Sarmal Motor
Shkadov iticileri uzaya yayılıyor
Robotları tehlikeli olabilecek bütün yıldızlara göndeririz. Hepsine Shkadov iticisi takıp yolumuzdan çekeriz. Bu da bizi herkes nerede sorusuna getiriyor. Öyle ya, uzayda uzaylılar varsa neden birçok yıldıza bunlardan takıp yaşadıkları yıldız sisteminin önünden çekmediler? Neden uzayda bu uygarlıkların izi olarak yolundan çıkmış ve gereğinden parlak olan süpernova adayı yıldızlar görmüyoruz? Nerede görünüşte serseri kurşun gibi başıboş giden bu yıldızlar?
Onu da şimdi okuyabilir ve kara delik motorlu yıldız gemileri kullanarak helyum 3 zaman kristalli nükleer füzyon roketlerinden daha hızlı gidip gidemeyeceğimize hemen bakabilirsiniz. Shkadov iticilerini sadece ışıkla değil güneş rüzgarının yarattığı elektrik alanıyla da hızlandırarak kısa sürede Güneş kımıldatan daha yüksek hızla nasıl ulaşacağımıza da göz atabilirsiniz. Böylece 2020’nin ilk yazısını bitirdik. Hepinize sağlık ve mutlulukla muhteşem bir yıl dilerim. 🙂
Shkadov iticileri ile yıldız taşımak
1Stellar engines for kardashev’s type II civilisations
2On the Possibility of Detecting Class A Stellar Engines Using Exoplanet Transit Curves
